تشديد تشنج ميان تهران و اسلام آباد و ميان كابل و اسلام آباد و تهران؛ موجب تشويش و نگرانى ما و همه كسانيست كه جنگ و درگيرى ميان همسايه ها را به ضرر كشور هاى منطقه و سود دشمنان مترصد مى پندارند؛ بدون شك كه اين تشنج از پناه دادن به مخالفين همديگر و حمايت از آنها ايجاد شده است.
راه حل آن، خوددارى از اين مداخلات، تمكين به ميثاق ها و پيمان هاى بين المللى و عمل به اين رهنمود هاى قرآن است كه مى فرمايد: (…نصرت مسلمانان مظلوم بر شما فرض است؛ اما نه در برابر گروهى كه ميان شما و آنها پيمان صلح و عدم جنگ است) و (اى مؤمنان! به پيمانها وفا كنيد).
اين سه كشور بايد از مداخله در امور همديگر، حمايت از مخالفين همديگر و عوامل ديگر دشمنى ها؛ اجتناب ورزند.
آيا مايه تأسف نيست كه ما به جاى رسيدگى به فرياد غزه مظلوم و اداء مسئوليت در برابر مسلمانان ستمديده غزه؛ كه هر روز صدها تن شهيدو مجروح مى‌شوندميان خود زور آزمايى كنيم؟!!
